Berichtje van Anton en Els
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Tamara
11 Oktober 2005 | Nepal, Kathmandu
Hallo allemaal,
Na een vermoeiende reis kwamen wij vrijdagavond om 20.00 aan. Tamara stond daar blij ontspannen (een paar kilo's lichter) ons op te wachten. Wij kregen een prachtige bloemenkrans (nepalese ontvangst). Zij regelde een taxi, maar dat gaat totaal anders dan in Nederland. En zo ontdekten wij al een zeer kordate Tamara. Een grote chaos daar in de stad, alles toeterd, alles gaat kriskras door elkaar, fietsers, brommers, motors, auto's, je weet niet wat je meemaakt! Volgende dag zijn we met de mircobus naar het gastgezin gegaan. Daar dal bhaat gegeten, moetsen daar wel aan wennen. Daar haar kamer gezien. Tamara was er blij mee, maar wij moesten wel even slikken. Het rook daar zo muf! Daar laat ik het bij. Daarna hebben we een tempel bezocht.
De tweede dag zijn we met al onzo spalkspullen op weg naar het vliegveld gegaan om de rest van het materiaal op te halen die met de vrachtpost is meegegaan. Dit heeft in totaal 6 uur geduurd, stempeltjes, handtekeningen enzo...... Bij de laatste handtekening ging het bijna mis, want wij moesten tax betalen. Tamara was erg boos en zei een paar keer, dat dit voor de mensen in Nepal was en dat jullie dit materiaal hier niet hebben. Alles is al in Nederland betaald. Uiteindelijk moesten we 3 euro betalen. Daarna hebben we dit naar het revalidatiecentrum gebracht. Ze waren er ontzettend blij met alles. Toen kregen we het centrum te zien. Geweldig hoe de patienten op Tamara reagereerden en zij op hen. Wij hebben werkelijk moeten slikken om dit allemnaal aan te zien. ook de zalen met de bedden niet te vergelijken, 20 bedden op 1 grote kamer. Voor ons was ze Florence Nigtingale. Wij hebben echt grote bewondering voor haar hoe zij zich in deze grote stad en in het centrum heeft aangepast. Het spalkmateriaal is dus op een zere goede plaats terecht gekomen. De splaken werden namelijk gemaakt van regenpijpen, die lelijke verwonden konden aanrichten. Tamara vond dit allemaal geweldig en haar 2 collega's ook.
S'avonds nog in een meisjes kindertehuis gegeten, was voor ons erg emotioneel. Het was te veel voor 1 dag.
Het LDC bezoeken we later ivm een festival. Nu gaan we eerst naar een nationaal park en 5 dagen een trekking maken.
Tot nu toe een fantastische vakantie!!!
Vele groeten Anton en Els
Na een vermoeiende reis kwamen wij vrijdagavond om 20.00 aan. Tamara stond daar blij ontspannen (een paar kilo's lichter) ons op te wachten. Wij kregen een prachtige bloemenkrans (nepalese ontvangst). Zij regelde een taxi, maar dat gaat totaal anders dan in Nederland. En zo ontdekten wij al een zeer kordate Tamara. Een grote chaos daar in de stad, alles toeterd, alles gaat kriskras door elkaar, fietsers, brommers, motors, auto's, je weet niet wat je meemaakt! Volgende dag zijn we met de mircobus naar het gastgezin gegaan. Daar dal bhaat gegeten, moetsen daar wel aan wennen. Daar haar kamer gezien. Tamara was er blij mee, maar wij moesten wel even slikken. Het rook daar zo muf! Daar laat ik het bij. Daarna hebben we een tempel bezocht.
De tweede dag zijn we met al onzo spalkspullen op weg naar het vliegveld gegaan om de rest van het materiaal op te halen die met de vrachtpost is meegegaan. Dit heeft in totaal 6 uur geduurd, stempeltjes, handtekeningen enzo...... Bij de laatste handtekening ging het bijna mis, want wij moesten tax betalen. Tamara was erg boos en zei een paar keer, dat dit voor de mensen in Nepal was en dat jullie dit materiaal hier niet hebben. Alles is al in Nederland betaald. Uiteindelijk moesten we 3 euro betalen. Daarna hebben we dit naar het revalidatiecentrum gebracht. Ze waren er ontzettend blij met alles. Toen kregen we het centrum te zien. Geweldig hoe de patienten op Tamara reagereerden en zij op hen. Wij hebben werkelijk moeten slikken om dit allemnaal aan te zien. ook de zalen met de bedden niet te vergelijken, 20 bedden op 1 grote kamer. Voor ons was ze Florence Nigtingale. Wij hebben echt grote bewondering voor haar hoe zij zich in deze grote stad en in het centrum heeft aangepast. Het spalkmateriaal is dus op een zere goede plaats terecht gekomen. De splaken werden namelijk gemaakt van regenpijpen, die lelijke verwonden konden aanrichten. Tamara vond dit allemaal geweldig en haar 2 collega's ook.
S'avonds nog in een meisjes kindertehuis gegeten, was voor ons erg emotioneel. Het was te veel voor 1 dag.
Het LDC bezoeken we later ivm een festival. Nu gaan we eerst naar een nationaal park en 5 dagen een trekking maken.
Tot nu toe een fantastische vakantie!!!
Vele groeten Anton en Els
-
11 Oktober 2005 - 06:02
Els:
Lieve Toon en Els.
Waar jullie dus al bang voor waren is dus echt gebeurd, De cultuurschok was groot.
Maar aan de andere kant, om mee te kunnen praten met Tamara is het natuurlijk fantastisch dat dit nu ook met eigen ogen te mogen aanschouwen.
Wat een blond meisje dat toch zo fragiel lijkt wel niet allemaal te weeg brengt in zo een land.
Ze heeft het doorzetten dan ook niet van een vreemde. OVer de belasting betaling. Mag Nederland wat van leren. Geniet verder van de vakantie en ik wacht met spanning af op verdere avonturen.
Kus -
11 Oktober 2005 - 11:54
Carolien:
Hoi Tamara, Els en Anton,Blij iets van jullie te horen, We waren al benieuwd of jullie uberhaupt donderdag in de mist wel vertrokken waren. Het geheel daar zal ongetwijfeld meer indruk gemaakt hebben dan uit bovenstaand verslag blijkt. Natuurlijk zijn het te veel indukken op 1 dag. De emoties zullen moeilijk in bedwang te houden zijn. We zullen nog trotser op Tamara zijn dan we al waren. We zullen Opa in Limburg bellen om te vertellen hoe het jullie vergaat. Heel veel plezier bij de 5 daagse trekking en geniet ervan met elkaar!!!
Kus van Peter Carolien Stefanie en Danielle en natuurlijk een lik van Roos (is gisteravond in het Kromslootpark door een sloot gesjeesd en stinkt een uur in de wind) -
11 Oktober 2005 - 12:14
Marian Van Kesteren:
Hallo Anton Els en Tamara, Ook Bunschoten kan niet achter blijven om even te reageren, wat leuk om toch steeds weer jullie belevenissen te kunnen volgen, als jullie weer thuis zijn moeten we maar weer gauw eens afspreken. Jullie kunnen heel trots zijn op Tamara hoor, wat geweldig wat ze allemaal doet!! Geniet ondanks alles toch van jullie vakantie en leuk dat het geld wat we doneerden echt op de plaats van bestemming is aangekomen, dan gebeurt wel eens anders, H.G. aan alle drie,Marian,Fons enz. -
11 Oktober 2005 - 18:46
Désirée:
Hoi Els en Anton.
Fijn om te weten dat jullie goed zijn aan gekomen. Ik print het verslag uit dan kan ik het morgen (wo.12-10) aan de meiden én Jonathan (C&A)laten lezen. Geniet er van! En... Anton graag véél mooie foto's!
Hartelijke groeten,
Désirée. -
12 Oktober 2005 - 07:27
Willy:
Wat fijn al zo snel weer een berichtje te ontvangen.Jullie waren op het e.e.a voor bereid maar om dit nu in werkelijkheid te mogen bewonderen wat jullie Tamara daar voorelkaar heeft gekregen. Geweldig!!
Het zal soms wel slikken en ademloos toekijken blijven! Jullie kunnen met recht trots zijn! Geniet samen nog van een geweldige ervaring. Graag een volgende keer. -
12 Oktober 2005 - 16:27
Doreen:
Geweldig Tamara wat je voor deze arme mensen bent. Je zal wel als een echte fee overkomen met je blonde haren.
Anton en Els geniet ook van de mooie dingen , de geuren en kleuren van dit nieuwe land.
Groeten Doreen -
16 Oktober 2005 - 13:05
Gerard En Hella:
Wat een verhaal, en dat is nog maar het begin. Je zal het moeten meemaken om je een beetje in te kunnen voelen wat Tamara zoal beleefd heeft. Hoorden van een aardbeving en hebben veel aan jullie gedacht. We hopen dat jullie ook kunt genieten de komende weken van het natuurschoon in Nepal, want dat moet er ook zijn. Denken aan jullie en hopen jullie in goede gezondheid terug te zien. Dikke kussen, Geer en Hella -
17 Oktober 2005 - 07:45
Laurens Vos:
Leuk om te lezen dat alles goed is gekomen met het gips en dat jullie het zo naar jullie zin hebben! Het lijkt me inderdaad ook heel speciaal om je eigen dochter in zo'n omgeving in haar element te zien! Ik was al onder de indruk van wat ze deed en hoe ze het deed en ik kende haar voor mijn komst naar Nepal niet eens! Veel plezier nog! Vr. groet,
Laurens Vos (TPA NL) -
19 Oktober 2005 - 12:12
Ton En Berty:
hallo els en antoon het gaat lekker daar he,klasse liefs -
20 Oktober 2005 - 17:25
Charlotte:
Ik ben net weer een paar uurtjes terug in NL en lees jullie verhaal met kippenvel op mijn armen. Het ligt allemaal nog erg vers in mijn geheugen hoe alles in Nepal aan toegaat. Jammer dat we elkaar daar nioet hebben kunnen ontmoeten, maar straks de verhalen word vast ook heel leuk. Hopelijk heeft Tamara de tas kleding bij mijn hotel opgehaald, mijn groep heeft ook best leuk meegedragen, hihi.Tot gauw en geniet er nog enrom van, neem van mij aan hier is het weer vreselijk wennen!!!
Liefs Charlotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
