Hallo
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Tamara
11 Augustus 2005 | Nepal, Kathmandu
Namaste,
Soms weet ik even niet waar ik moet beginnen met vertellen. Ik maak zoveel mee in zo'n korte tijd.
Begin nu maar met te vertellen over mijn 2 werkplekken, aangezien een aantal mensen daar wat meer over wilde weten.
In het revalidatiecentrum en de school heb ik wat meer mijn eigen plek gevonden. Heb wat meer mijn eigen werkzaamheden nu. Ik leer de patienten en de kinderen wat beter kennen, wat het werk een stuk leuker maakt.
In het revalidatiecentrum hebben ik en Shaym (ergotherapeut) het nu best druk. We hebben in de morgen zo'n 12 patienten en soms komen ze allemaal tegelijk. We proberen ze een tijd te geven, maar dat werkt niet echt.
Een patient van mij is vorige week naar huis gegaan. Nou ja, niet naar zijn eigen huis, want dat is te ver weg in de bergen, maar naar het huis van zijn zus. (is 2 dagen met de bus en 1 dag gedragen worden) Hij moest weg en had nog geen eigen rolstoel!!! echt ongelooflijk!! Was best moeilijk om hem gedag te zeggen en misschien niet te weten hoe het verder met hem zal gaan, zonder rolstoel.
De ergotherapie doet veel handfunctietraining. Ik probeer met de patienten wat meer de dagelijkse activiteiten te doen. Zo oefen ik met sommige de tansfer naar een microbus. (openbaarvervoer hier). Eerst in de bus van het revalidatiecentrum en daarna op de straat. Er komen dan zo'n 15 Nepalese mensen om ons heen staan, alleen maar kijken. Omdat hij in een rolstoel zit en ik natuurlijk blank ben. Maar het is de patienten gelukt!!
Ook probeer ik zoveel mogelijk met een patient (soms 2) de straat op te gaan. Patienten zijn soms al een paar maanden in het centrum en zijn nog nooit buiten die plek geweest. Ze zijn dan voor het eerst in hun rolstoel buiten en onder de mensen. (samen met een familielid)(iedere patient moet een familielid of vriend in het centrum hebben om voor hun te zorgen.) De straat is totaal anders dan rondom het centrum. Ik was vandaag met 2 patienten en hun familielid op een zandweg. Maar aangezien het veel geregend had, was de weg op veel plekken vooral modder. Samen met een zoon van een van de patienten hebben we de twee mannen in hun rolstoel door de modder gekregen. De twee mannen vonden het geweldig in hun rolstoel. De banden van de rolstoel en hun handen waren geheel onder de modder. Het was ook een erg grappig gezicht om ons zo te zien ploeteren! Terug in het centrum bedankten ze me heel erg en ik moest wat met ze drinken in de kantine. Een patient vertelde zijn zoon dat hij me als zijn dochter zag en bedankte wel 10 keer. Heb erg gelachen met ze.
In de school leer ik de kinderen uit mijn klasje (samen met Louise, engelse vrijwilliger, zij werkt daar de hele dag)wat beter kennen. Het maakt nu echt niet meer uit, als ze je omhelsen met hun vieze mond, ze zijn echt geweldig!
Meestal in de middag geven we ze rekenen, maar afgelopen week was het erg warm hier en hebben we buiten spelletjes met water gedaan. Met een ballon met water overgegooid, wat ze maar eng vinden en wat uiteindelijk eindigden in een watergevechtje. Louise en ik hadden net zoveel lol als de kinderen. Als ze spelen zijn het echt net 'gewone' kinderen. En we hebben snoepjes gekocht voor snoephappen in het water. Een snoepje is al een tractatie en dit was natuurlijk geweldig.
Een keer in de maand gaan de meeste kinderen naar huis. Daar kijken ze echt naar uit!! Morgen gaan ze allemaal weer naar huis, alleen voor het weekend. De meeste ouders moeten werken en weten niet hoe ze voor een kind met een verstandelijke handicap moeten zorgen. Soms kan het zijn dat er dan niet naar hen wordt omgekeken. Ik denk dat de kinderen in het Life Development Centre een goed leven hebben. Ze zijn erg vrolijk en er is een goed contact met de ouders.
Nog even kort mijn weekenden:
Twee weken geleden ben ik wezen mountainbiken. Was echt mooi. De gids zei dat het een tocht voor beginners zou zijn, nou echt niet! Was allemaal over smalle rots en zand paadjes en dwars door de rijstvelden op smalle paadjes. Ik heb het rijstveld van iets te dichtbij gezien!! Maar de tocht was echt uitdagend en erg mooi.
De dag daarna zijn we naar een resort geweest. Met zwembad, sauna en een super mooie hotelkamer! Groot en schoon en goed bed!! echt relaxed voor een nacht en een dag.
Afgelopen weekend ben ik samen met Louise naar Pokhara geweest. Is 6 uur met de bus van Kathmandu. We hadden de vrijdag en maandag vrij genomen. Pokhara ligt aan een meer en het was erg mooi daar. Je kan daar sneeuwtoppen van de bergen zien, maar het was te bewolkt voor ons.
Ik vind jullie reacties echt geweldig!!! Doet me goed om van jullie allemaal wat te horen! Dank jullie wel.
KUS Tamara
Soms weet ik even niet waar ik moet beginnen met vertellen. Ik maak zoveel mee in zo'n korte tijd.
Begin nu maar met te vertellen over mijn 2 werkplekken, aangezien een aantal mensen daar wat meer over wilde weten.
In het revalidatiecentrum en de school heb ik wat meer mijn eigen plek gevonden. Heb wat meer mijn eigen werkzaamheden nu. Ik leer de patienten en de kinderen wat beter kennen, wat het werk een stuk leuker maakt.
In het revalidatiecentrum hebben ik en Shaym (ergotherapeut) het nu best druk. We hebben in de morgen zo'n 12 patienten en soms komen ze allemaal tegelijk. We proberen ze een tijd te geven, maar dat werkt niet echt.
Een patient van mij is vorige week naar huis gegaan. Nou ja, niet naar zijn eigen huis, want dat is te ver weg in de bergen, maar naar het huis van zijn zus. (is 2 dagen met de bus en 1 dag gedragen worden) Hij moest weg en had nog geen eigen rolstoel!!! echt ongelooflijk!! Was best moeilijk om hem gedag te zeggen en misschien niet te weten hoe het verder met hem zal gaan, zonder rolstoel.
De ergotherapie doet veel handfunctietraining. Ik probeer met de patienten wat meer de dagelijkse activiteiten te doen. Zo oefen ik met sommige de tansfer naar een microbus. (openbaarvervoer hier). Eerst in de bus van het revalidatiecentrum en daarna op de straat. Er komen dan zo'n 15 Nepalese mensen om ons heen staan, alleen maar kijken. Omdat hij in een rolstoel zit en ik natuurlijk blank ben. Maar het is de patienten gelukt!!
Ook probeer ik zoveel mogelijk met een patient (soms 2) de straat op te gaan. Patienten zijn soms al een paar maanden in het centrum en zijn nog nooit buiten die plek geweest. Ze zijn dan voor het eerst in hun rolstoel buiten en onder de mensen. (samen met een familielid)(iedere patient moet een familielid of vriend in het centrum hebben om voor hun te zorgen.) De straat is totaal anders dan rondom het centrum. Ik was vandaag met 2 patienten en hun familielid op een zandweg. Maar aangezien het veel geregend had, was de weg op veel plekken vooral modder. Samen met een zoon van een van de patienten hebben we de twee mannen in hun rolstoel door de modder gekregen. De twee mannen vonden het geweldig in hun rolstoel. De banden van de rolstoel en hun handen waren geheel onder de modder. Het was ook een erg grappig gezicht om ons zo te zien ploeteren! Terug in het centrum bedankten ze me heel erg en ik moest wat met ze drinken in de kantine. Een patient vertelde zijn zoon dat hij me als zijn dochter zag en bedankte wel 10 keer. Heb erg gelachen met ze.
In de school leer ik de kinderen uit mijn klasje (samen met Louise, engelse vrijwilliger, zij werkt daar de hele dag)wat beter kennen. Het maakt nu echt niet meer uit, als ze je omhelsen met hun vieze mond, ze zijn echt geweldig!
Meestal in de middag geven we ze rekenen, maar afgelopen week was het erg warm hier en hebben we buiten spelletjes met water gedaan. Met een ballon met water overgegooid, wat ze maar eng vinden en wat uiteindelijk eindigden in een watergevechtje. Louise en ik hadden net zoveel lol als de kinderen. Als ze spelen zijn het echt net 'gewone' kinderen. En we hebben snoepjes gekocht voor snoephappen in het water. Een snoepje is al een tractatie en dit was natuurlijk geweldig.
Een keer in de maand gaan de meeste kinderen naar huis. Daar kijken ze echt naar uit!! Morgen gaan ze allemaal weer naar huis, alleen voor het weekend. De meeste ouders moeten werken en weten niet hoe ze voor een kind met een verstandelijke handicap moeten zorgen. Soms kan het zijn dat er dan niet naar hen wordt omgekeken. Ik denk dat de kinderen in het Life Development Centre een goed leven hebben. Ze zijn erg vrolijk en er is een goed contact met de ouders.
Nog even kort mijn weekenden:
Twee weken geleden ben ik wezen mountainbiken. Was echt mooi. De gids zei dat het een tocht voor beginners zou zijn, nou echt niet! Was allemaal over smalle rots en zand paadjes en dwars door de rijstvelden op smalle paadjes. Ik heb het rijstveld van iets te dichtbij gezien!! Maar de tocht was echt uitdagend en erg mooi.
De dag daarna zijn we naar een resort geweest. Met zwembad, sauna en een super mooie hotelkamer! Groot en schoon en goed bed!! echt relaxed voor een nacht en een dag.
Afgelopen weekend ben ik samen met Louise naar Pokhara geweest. Is 6 uur met de bus van Kathmandu. We hadden de vrijdag en maandag vrij genomen. Pokhara ligt aan een meer en het was erg mooi daar. Je kan daar sneeuwtoppen van de bergen zien, maar het was te bewolkt voor ons.
Ik vind jullie reacties echt geweldig!!! Doet me goed om van jullie allemaal wat te horen! Dank jullie wel.
KUS Tamara
-
11 Augustus 2005 - 12:42
Nannette:
Hey tamara,
Goed om te horen dat je nu wat meer bent ingewerkt. Kan me wel voorstellen dat je nu waarschijnlijk ook steeds meer mogelijkheden ziet om deze mensen bij te staan, aangezien je nu wat meer een eigen plekkie hebt! toch?
Klinkt iig als allemaal fantastische ervaringen die je daar opdoet.
Ook lekker trouwens dat je het goed kan vinden met Louise; lijkt me wel fijn om mensen om je heen te hebben waar je je ervaringen daar mee kan delen!
Hier in NL trouwens alles goed; je zal wel gehoord hebben van het brakke zomerweer; er is geen last-minute meer te krijgen haha! Verder krijg je de groetjes van de rest van de familie, die ik af en toe bijpraat over hoe het met je gaat!
Veel plezier, en hoop binnenkort weer wat te horen :) kus -
11 Augustus 2005 - 13:55
Rinske:
Nou, dat zijn niet de minste verhalen. Kan me voorstellen dat het op bepaalde momenten erg moeilijk is, maar zo te horen kun je toch zelf nog wel echt wat bijdragen door mensen te helpen, dat lijkt me wel een erg goed idee. De mensen zijn je dankbaar daar! Die weekenden klinken echt super! Al met al nog steeds een hele ervaring! En straks zelf die bergen in? Veel plezier en succes nog! X Rinske -
11 Augustus 2005 - 18:02
Charlotte:
Geweldig hoor!!!
Was ook blij weer wat van je te horen, dacht dat ik wat gemist had, maar begrijp dat je het veels te druk heb om NL te updaten en dat is een goed teken. Ik kom ook langzaam dichterbij...nog 46 dagen.....
Khoop nog steeds dat we mekaar gaan zien.
Veel plezier,
KUZ Charlie -
11 Augustus 2005 - 20:26
Anton:
Wat mooi om dat allemaal zo te beleven en m.n. die onvoorstelbara dankbaarheid. Werkelijk toppie wat je allemaal doet. Ga met plezier door. Je doet het echt fantastisch.Lekker ontspannen in de weekends zal je goed doen.Meissie het blijft je goed gaan. -
12 Augustus 2005 - 10:29
Myrthe:
Hi!
Fijn om te lezen dat je je plekje gevonden hebt, en dat je ervan kunt genieten! En geniet van het weer daar, 't komt hier met bakken uit de hemel... Geen reden tot heimwee dus!
Verders alles goed hier.
Kxs! -
12 Augustus 2005 - 12:09
Els:
Het moet toch fijn zijn, dat de patienten zo dankbaar zijn en de kinderen zoveel plezier hebben. Hier doe je het voor . HOU ZO VOL kusjes Els -
12 Augustus 2005 - 12:47
Alie:
Hey hoi!
Erg leuk om te horen wat je daar allemaal doet. En leuk dat je 's weekends er even uit bent! Voor mij is het bijna zover..nog twee weekjes!
Succes daar! Doei!! -
12 Augustus 2005 - 13:16
Marije:
Ta! Wat een verhalen!!! Fijn om van je te horen......... echt zo goed dat je dit allemaal doet en super dat de mensen zo dankbaar en gastvrij zijn! Hier veel regen! Tot in oktober (toch?)!
kus Marije -
14 Augustus 2005 - 21:20
Tineke En Gert:
Hallo Tamara,
Wij hebben al je avonturen gelezen. En begrijpen uit de verhalen van je moeder, dat je verschillende tegenslagen hebt moeten verwerken.o.a. een cultuurschok en bestolen?.
Maar we hopen dat je het werken daar volhoudt.
Het is tenslotte een bijzondere ervaring en geniet van de aparte dingen daar als je vrij bent. Hier in het kikerlandje is ook niet alles zoals het zou moeten zijn.Na je werk ga je ook nog reizen??!!
Geniet zoveel mogelijk van alles dit is een ZEER BIJZONDERE TIJD in je leven.
We blijven je volgen.
Hartelijke Groeten Gert en Tineke. -
15 Augustus 2005 - 14:27
Willy:
Hoi Tamara, fijn dat je toch weer wat tijd hebt gevonden om ons iets te vertellen vanuit Nepal. Je hebt duidelijk jouw eigen plek gevonden dat is natuurlijk fantastisch. Je zit er nu middenin en het zal niet altijd "rozengeur en maneschijn"zijn maar je hebt er zin in en de patienten leer je zo al beter kennen. Het is natuurlijk altijd weer moeilijk om afscheid te nemen maar je hebt de patienten weer moed gegeven. De vrolijke kindergeichten je weet waar je het allemaal voor doet!!!! Ik weet zeker dat het gaat lukken.Geniet van de vrije tijd, volgen mij lonken de bergen naar jou!! -
15 Augustus 2005 - 21:28
Carolien:
Hallo Tamara,
We hebben heel veel bewondering voor de manier waarop je daar moet werken. Vergeleken met Nederland zal de medische schok groot geweest zijn. Wat een voorzieningen zijn er hier dan!!!! Prettig dat je je draai een beetje gevonden hebt. Leuk ook dat je de weekenden sportief benut. Zal al met al een heel vermoeiende tijd voor je zijn. Ook geestelijk. Wij hebben onze luxe vakantie weer achter de rug. Twee weken Provence en een week in de Alpen. Roos vond het in de Alpen helemaal geweldig, een echte berggeit. Je kent haar zowiezo niet meer terug. Ze ziet er al bijna uit als een volwassen hond. Steef gaat volgende week al weer naar de introductieweek dus langzaam gaat het gewone leven voor ons weer beginnen. We beleven veel plezier aan je verhalen. Sterkte en kusjes van Peter, Carolien Stefanie en Danielle. Lik van Roos -
17 Augustus 2005 - 23:32
Bob Kallen:
Hoi Tamara,
Hele mooie verhalen. Die dankbaarheid van kinderen is echt geweldig. Ik heb het ook 2 weken geleden weer meegemaakt toen ik met een paar anderen 2 dagen een tenniskamp organiseerde bij ons op de club. Dat waren dan wel geen zieke kinderen, maar als je ziet hoeveel plezier ze hebben en ze vragen waarom het geen 4 ipv dagen duurt, is dat geweldig. En net als jij heb ik ook enorm genoten van die 2 dagen, he had van mij ook een week mogen duren.
En over die trip naar het resort, het lijkt me dat jullie die heel erg verdiend hebben. Zuur dat het te bewolkt was om de sneeuwtoppen te zien.
Geniet van je tijd daar en ben benieuwd naar je volgende update!
Bob. -
21 Augustus 2005 - 15:33
Nikki:
Hey wereldreiziger,
Wat een verhalen allemaal weer. Soms ben ik wel een beetje jaloers op je, maar bovenal erg trots! Ik vertel aan iedereen, over je. Je maakt zoveel mee. Hier is het rotweer en mijn leventje bestaat vooral uit werken. En ik mn vrije tijd hop ik van het ene naar het andere feestje. Hier verandert dus niets ;) Geniet van al het moois daar. De tijd gaat hard. Keep up the good spirit! -
23 Augustus 2005 - 12:11
Els:
Lieve Tamara,
Eindelijk kan ik de berichtjes ontvangen.
Al veel gehoord van Anton en Els. Nu ook zelf
kunnen lezen.
Wat een fantastische manier om ervaring op de doen en tegelijkertijd Menslievend bezig te zijn.
Nadat je het rijstveld van dichtbij ,ietwat nat geworden waarschijnlijk, lust je dan nog wel rijst.
trouwens wat een mooie foto van jullie . Ik zie jullie al ploeteren door de modder.
Succes en tot mails Els Everaardt -
23 Augustus 2005 - 13:24
Marian Van Kesteren:
Hallo Tamara, ook even eenreactie vanuit Bunschoten, wat een geweldig werk verricht je daar, ik maak een korte tekst, want die van gister is ook niet doorgekomen, groeten,Fons,Marian,Marco,Maartje en Niels -
23 Augustus 2005 - 13:27
Marian Van Kesteren:
Nu zie ik dat alles goed doorkomt,wat zal jij veel beleven en te vertellen hebben als je weer terug komt.Die dankbaarheid zal groot zijn, vooral omdat er in Nepal veel arme mensen wonen. Wij wensen je vanuit Bunschoten nog een goede tijd en sterkte met alles wat je in Nepal doet.
Hartelijke groeten,Fons,Marian,Marco,Maartje en Niels -
26 Augustus 2005 - 18:51
Rosa:
hi lieve ta,
sorry dat ik zo lang niks van me heb laten horen, was op vakantie... ik zit nu in een internet cafe en heb helaas geen tijd om al je verhalen te lezen, maar dat ga ik binnekort zeker doen!! Ik hoop echt dat je het naar je zin hebt, maak er iets moois van en geniet lekker!! Ik woon nu in a dam, maar moet 1 okt alweer m'n woning uit. Nou, ik denk aan je en ik ga snel je verhalen lezen. Hele dikke kus Rosa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
